Ho, stop! Dit is generatie 3, heb je generatie 1 en 2 nog niet gelezen? Klik voor generatie 1 voor hier en generatie 2 voor hier!
Close to me
Met een lichte lach op mijn gezicht stak ik later in de middag de kachel aan in mijn nieuwe huisje. Het was weliswaar zomer, maar aan deze kant van Riverview kon het soms best wel koud zijn en omdat de raamkozijnen nog vervangen moesten worden en ik het brandhout kwijt wou stak ik lekker de kachel aan. Dat maakte het in het huis ook lekker gezellig, ook al woonde ik hier alleen. Ik hoop alleen niet voor lang.
Later in de middag besloot ik maar eens wat eten te maken. Het enigste wat mijn moeder me had geleerd voordat ik het huis uit ging was herfstsalade maken. Het was redelijk simpel, meer dan een krop sla en wat standaard groenten had ik niet nodig, plus nog wat kruiden erbij en sladressing. Met samengeknepen ogen maakte ik moeiteloos maar toch geconcentreerd de herfstsalade klaar en ging daarna zelfvoldaan aan tafel.
Terwijl ik aan het eten was - het was goed gelukt, die herfstsalade - dacht ik na over de reactie van Alice toen mam eenmaal bekend had gemaakt wie de stamhouder zou worden. Ze was niet echt kwaad geweest, maar teleurgesteld was ze wel. Het had een hele maand geduurd voordat mam Alice zover had gekregen dat ze eindelijk wist dat het niks met haar te maken had, maar omdat ik - Bella - twee minuten ouder dan haar was. En de oudste werd de stamhouder.
Na een leuke middag in het park - ik heb al kennis gemaakt met een paar buurtgenoten - at ik nog snel de laatste opgewarmde restjes van mijn herfstsalade en vertrok naar bed. De volgende dag had ik een shoot in het park. Ze wouden me hebben voor een shoot in badkleding en dat leek me best wel leuk en ik krijg daar een flink bedrag voor omdat ik nogal uit de kleren ga daarvoor. Met een gerust hart gaf ik me over in mijn bed, dromend over de volgende dag.
Update
'Ach kom op, dat we buren zijn hoeft nog niet te betekenen dat ik altijd bij je ben!' mopperde ik geïrriteerd. Mijn buurman keek me verbaasd aan. We hadden de hele middag na mijn shoot met elkaar rondgehangen en nu liep hij als een hondje achter me aan. En tja, hij was wel leuk.. maar ik hield het nu rustig. Eerst goed leren kennen.
'Zullen we morgen wat drinken?' vroeg hij uiteindelijk. Ik zuchtte diep en probeerde mijn irritatie te beheersen.
'Nee..' verder wist ik niet uit te brengen, want hij keek me haatzaaiend aan. Wat was er met hem? Geschrokken deinsde ik achteruit.
'Waarom doe je zo?!' schreeuwde ik opeens. De jongen - hij heette Nathan - keek me boos aan en spande arrogant de biceps van zijn armen aan.
'Nee..' verder wist ik niet uit te brengen, want hij keek me haatzaaiend aan. Wat was er met hem? Geschrokken deinsde ik achteruit.
'Waarom doe je zo?!' schreeuwde ik opeens. De jongen - hij heette Nathan - keek me boos aan en spande arrogant de biceps van zijn armen aan.
'Als je niet met mij naar de bistro gaat morgenavond en je voortreffelijk gedraagt, zwaait er nog wat.' Het gouden diamantje op zijn tand glinsterde in het maanlicht. Geschrokken keek ik hem aan, maar ik liet mij niet bedreigen. Stevig balde ik mijn vuisten en gaf hem een flinke knal in zijn ribben. Hij leek het niet te voelen - hij wreef er alleen even overheen en herstelde zich. 'Nou Bells,' vervolgde hij, 'tot morgenavond, 8 uur, bij de bistro.' Hij draaide zich om en liep de duisternis in.
Verslagen keek ik hoe hij de hoek omsloeg en zijn brommer aantrapte om er vervolgens vandoor te gaan. Toen hij weg was, keek ik omhoog en sloeg mijn beide handen op mijn gezicht.
'Goedzo Bella, ga zo door..' murmelde ik binnemonds. Haastig haalde ik een taxi aan, zei mijn adres en was binnen vijf minuten weer thuis. Zuchtend dook ik onder de douche om daarna op de bank te gaan zitten, met de televisie aan.
'Goedzo Bella, ga zo door..' murmelde ik binnemonds. Haastig haalde ik een taxi aan, zei mijn adres en was binnen vijf minuten weer thuis. Zuchtend dook ik onder de douche om daarna op de bank te gaan zitten, met de televisie aan.
Oke, ik zou dus werkelijk morgenavond om acht uur naar de bistro moeten gaan en me netjes gedragen in het bijzijn van Nathan. En tja, als ik niet kwam zou er een stokje zwaaien. Nathan had de hele tijd al iets gewelddadigs meegedragen sinds ik hem kende. Ik heb hem leren kennen bij de verhuizing, hij heeft me geholpen met de dozen. Het zou wel goed komen, dat wist ik zeker.
Update
De volgende morgen was ik al vroeg uit de veren: Sinds ik hier was had ik me al ontzettend aan de vieze plekjes in het huis geërgerd, maar nu ik even tijd had kon ik mooi met mijn poetsdoek door het huis heen. Langer dan twee uurtjes duurde het niet, en binnen de kortste keren was mijn huisje weer spik en span. Nu moest ik maar mezelf gaan vermaken tot acht uur, dan moest ik namelijk naar de bistro.
Moest.
Moest.
Geïnteresseerd keek ik naar een tuin-programma op de televisie. Ik had me nooit echt bezig gehouden met tuinieren, maar het leek me wel leuk. Morgen - als ik weer mijn boodschappen zou halen - zou ik wel een paar zaden van verschillende planten meenemen. Ik vermaakte me wel even met het tuin-programma, tot het afgelopen was en ik besloot om maar eens te gaan eten. Niet te veel, anders kon ik vanavond niks eten.
Toen het eindelijk kwart voor acht was, sloot ik de achterdeur goed af, deed het alarm aan en sloot de voordeur achter me goed af toen ik naar de bistro zou gaan. Wat er gister gebeurd was was ik nog niet vergeten, maar ik hoopte dat de stemming van Nathan anders was dan gister, ik had geen zin om naar een nors iemand te gaan praten die zelf niks doet. Hopelijk word het gezellig, ik probeer de positieve kanten ervan te zien.
'He, Bells!' Verbaasd draaide ik me om toen ik voor de zoveelste keer op mijn horloge keek. Nathan stond daar, breed glimlachend kwam hij aanlopen en omhelsde me toen stevig.
'Wat ruik je lekker,' prevelde hij zachtjes. Ik giechelde zacht.
'Zullen we wat gaan eten, buiten?' vroeg hij na onze innige omhelzing. Ik knikte en Nathan nam me mee naar het terras en schoof als een echte man eerst mijn stoel naar achteren zodat ik kon zitten, daarna hing hij zijn jas die hij over zijn arm had gevouwen op de rugleuning van zijn stoel en ging zitten.
'Wat ruik je lekker,' prevelde hij zachtjes. Ik giechelde zacht.
'Zullen we wat gaan eten, buiten?' vroeg hij na onze innige omhelzing. Ik knikte en Nathan nam me mee naar het terras en schoof als een echte man eerst mijn stoel naar achteren zodat ik kon zitten, daarna hing hij zijn jas die hij over zijn arm had gevouwen op de rugleuning van zijn stoel en ging zitten.
We hadden wat besteld en binnen vijf minuten was het eten bij ons op het terras. Onder het eten vertelden we elkaar van alles, onze interesses maar bij het punt 'relaties' deed Nathan een beetje raar. Hij at dan snel een stukje van zijn hotdog en keek toen zogenaamd gefascineerd naar een lege bloempot die naast de deur stond. Ik was van plan om door te vragen, dus deed ik dat toen ik mijn mond leeg had: praten met een volle mond was niet netjes, had ik geleerd.
'Haha, ik vind jou ook heel erg lief, hoor,' giechelde ik toen Nathan over de tafel heen boog en me een kus op mijn voorhoofd gaf.
'Maar Nathan?' vroeg ik voorzichtig. Hij keek me vragend aan.
'Heb jij een relatie dan?'
Hij zuchtte diep en keek me tragisch aan.
'Liefje,' begon hij zachtjes, ik keek weg.
'Ik ben verloofd.' Met een gezicht vol pijn sprong ik op, keek hem kwaad aan en rende naar de stoep om een taxi aan te halen. Met betraande ogen stapte ik achterin.
'Maar Nathan?' vroeg ik voorzichtig. Hij keek me vragend aan.
'Heb jij een relatie dan?'
Hij zuchtte diep en keek me tragisch aan.
'Liefje,' begon hij zachtjes, ik keek weg.
'Ik ben verloofd.' Met een gezicht vol pijn sprong ik op, keek hem kwaad aan en rende naar de stoep om een taxi aan te halen. Met betraande ogen stapte ik achterin.
Vanuit de ogen van Nathan
Weken gingen voorbij en Shirley leek niet te merken dat ik ontzettende pijn had. Zij was weliswaar zwanger, maar het liefst was ik bij Bella. Bella had mij niet meer aangezien sinds het incident bij de bistro: het liefst had ik gehad dat ik sneller van Shirley was gescheiden. Maar die klote zwangerschap kwam er weer bij en mijn hele leven werd overhoop gegooid. Ik wou weg bij Shirley, ik wou naar Bella toe.
Ook al was Shirley zwanger, ik kon het niet langer aan. Ons hele leven draaide om het geld en Shirley was opgegroeid als een rijkeluisdametje. Ik had bijna geen geld en Shirley had met veel moeite haar rijke leventje ingeruild voor een miniscuul huisje in Riverview. Ze was ontzettend arrogant en ik snapte ook niet waarom we vorige week getrouwd waren. 'Nee' had ik moeten zeggen in plaats van 'ja.'
Maar ik móést naar Bella toe, het moest. En dus kwamen er dagen dat ik probeerde mijn fysieke relatie met Shirley af te bouwen, wat lukte. Tot het laatste moment, ik moest hier weg. Ik had een huisje gehuurd aan de rand van Riverview en had besloten om Shirley hier te laten wonen.
'Shirley?' vroeg ik. Ze keek me vragend aan, ik moest het nu indirect zeggen, geen flauwe grapjes.
'Ik ga bij je weg.'
'Shirley?' vroeg ik. Ze keek me vragend aan, ik moest het nu indirect zeggen, geen flauwe grapjes.
'Ik ga bij je weg.'
<< Hoofdstuk 7 van generatie 2 | | Hoofdstuk 2 >>