Whenever you need me i'll be there for you
Sinds Rosalie peuter was bracht ze ook veel meer tijd door met haar vader en was ze al net zo verslaafd aan voetbal. Elke keer als ze voetbal op de televisie zag riep ze 'Bal!' en daarna 'Mama! Ballen!' en dan riep ik dat ze maar een bal op moest halen in de schuur. En dan was mijn hele middag weer voorbij gevlogen als ik Rosalie op spelende wijs lopen probeerde te leren. Praten ging ook makkelijk, en daar was ik blij om. Rosalie was ook verslaafd aan de speelbox: Ik zou niet weten wat er met haar gebeurde als ze binnenkort alweer kind werd.
En tja, het lopen van Rosalie was ook niet helemaal perfect en omdat Rosalie en ik helemaal verknocht waren van het stadspark besloot ik om een paar dagen voor haar verjaardag maar eens met haar naar het stadspark te gaan om haar beter te gaan leren lopen. En ik boekte succes: Ik wou even naar het toilet en ik zag een klasgenootje van Rosalie - op de peuterspeelzaal - ergens met haar moeder. Ik had Rosalie even bij hun achtergelaten en toen ik klaar was bij het toilet stond ze keurig voor het toilet te wachten.
Alleen wel voor het mannen-toilet.
Alleen wel voor het mannen-toilet.
Het was toch vrijdagavond en morgen hoefde ze niet naar de peuterspeelzaal. Maandag zou haar eerste dag op de basisschool zijn en dan was ze ook meteen kind. Ik zuchtte, ik wou helemaal niet dat ze groot werd, ze was zo schattig.. en mooi. Ik had vroeger modellenwerk gedaan en ik dacht dat zij dat ook wel zou redden met haar prachtige bruingetinte huid en haar bruine oogjes. Ik streek haar schuine pony even extra opzij en begon toen met haar spraak. En ja, mijn prachtige dochter had het praten binnen no-time onder de knie. Nu het zindelijk zijn nog. Ik vertrok met Rosalie naar huis en merkte dat ze nog niet moe was. Ik ging nog even met haar televisie kijken en gaf haar een klein bakje chips en wat warme melk.
En ach ja, als Rosalie niet op ons let en we het niet te luidruchtig maken mogen wij zo ook onze pleziertjes hebben.
Met de deur op slot, natuurlijk.
Met de deur op slot, natuurlijk.
'Rosalie?'
Rosalie zwaaide met haar armpje naar mijn versiersel in mijn haar. Ik had me extra mooi aangekleed voor haar verjaardag nu ze kind werd. Het was wel moeilijk.. nu ging ze naar school en als ze tiener werd. Ik liep met haar naar de verjaardagstaart en wachtte niet op Brody, die zou toch niet komen, denk ik.
En mijn kleine meid groeide op tot een prachtig kind.
Rosalie zwaaide met haar armpje naar mijn versiersel in mijn haar. Ik had me extra mooi aangekleed voor haar verjaardag nu ze kind werd. Het was wel moeilijk.. nu ging ze naar school en als ze tiener werd. Ik liep met haar naar de verjaardagstaart en wachtte niet op Brody, die zou toch niet komen, denk ik.
En mijn kleine meid groeide op tot een prachtig kind.
'Mam?' vroeg Rosalie. Ik keek haar vragend aan. 'Ik vind het hartstikke leuk dat ik zometeen een broertje of een zusje er bij krijg.' Ik lachte. Ze vond het fantastisch dat ik zwanger was.
'Wat vind je er van dat je morgen naar school gaat?' Rosalie dacht diep na.
'Wel leuk, eigenlijk.. maar ik weet niet hoe dat gaat.. ik zie morgen wel.'
Ze schonk me een stralende glimlach en huppelde toen het huis uit.
'Wat vind je er van dat je morgen naar school gaat?' Rosalie dacht diep na.
'Wel leuk, eigenlijk.. maar ik weet niet hoe dat gaat.. ik zie morgen wel.'
Ze schonk me een stralende glimlach en huppelde toen het huis uit.
Die avond was ik op het feestje van Crussina. We hadden het over - Het zal je niet verbazen - kinderen. Ik was er achter gekomen dat Crussina geen kinderen kon krijgen, wat ik jammer voor haar vond. De avond ging razendsnel voorbij en voordat ik het wist was ik alweer thuis.
We zijn een beroemde familie in Sunset Valley en totaal niet rijk. Waarom trekken wij dan altijd inbrekers aan? Ik zou het ook niet weten, maar de inbrekers zijn altijd weer zo dom om te vergeten dat we een alarm hebben en dat ze binnen no-time in de bajes zitten.
Ik moest het toch eens aan Brody vertellen van de Legacy. Ik weet niet of ik het al vaker had verteld, maar toen ik het eenmaal aan Brody vertelt had, begon hij te lachen.
'Dat had ik ook al in gedachten! Wat leuk. Maar hou je je aan alle regels? Zoals dat ze in de stad moeten blijven en op dezelfde kavel?' Ik schudde mijn hoofd.
'Dat mogen ze zelf weten, maar ik ga het Rosalie pas vertellen als ze een tiener is.'
'Dat had ik ook al in gedachten! Wat leuk. Maar hou je je aan alle regels? Zoals dat ze in de stad moeten blijven en op dezelfde kavel?' Ik schudde mijn hoofd.
'Dat mogen ze zelf weten, maar ik ga het Rosalie pas vertellen als ze een tiener is.'
Uit de ogen van Rosalie
Eerlijk gezegd kon ik niet wachten tot ik tiener werd. Dat is alweer volgende week.. de tijd gaat snel. Ik voel me ook best ongelukkig in mijn situatie: Mijn moeder heeft tijd voor zich zelf nodig en ik ben ook wel een beetje uitgekeken met dat voetbal. Vroeger als peuter was ik er verslaafd aan, maar nu niet meer - nu is het meer kijken naar gekken die achter een bal aan rennen en daarna in een goal schoppen met een beetje geluk en daarna het uitgillen van vreugde.
Tiener zijn, dat wou ik.
Einde uit de ogen van Rosalie.
Tiener zijn, dat wou ik.
Einde uit de ogen van Rosalie.
Brody was aan het werk en Rosalie naar school, nu zat ik alleen aan het ontbijt. Dit deed me denken aan twaalf jaar geleden: Toen had ik hier ook nog alleen zitten ontbijten.. niet wetend dat ik twaalf jaar later zo gelukkig werd. Ik wreef even over mijn bolle buik. Vandaag was ik uitgerekend, ik was benieuwd wat het voor geslacht zou worden. Het zouden drukke dagen worden als de baby geboren was, want Rosalie was morgen ook al weer jarig.
En die nacht - net na middernacht - was het zover. De bevalling begon en Brody begeleidde me naar het ziekenhuis. De buurvrouw paste op Rosalie, die niet kon wachten om tiener te worden. Ik beloofde haar net voordat we naar het ziekenhuis gingen dat zodra we thuis waren en zij thuis kwam van school dat we haar verjaardag zouden vieren. Na een paar heftige uurtjes was onze baby geboren.
En dit was hem dan, mijn kleine Edward Cullen.
'Ik word tiener! Ik ga uit en word voor de rest van de volgende maanden ook geen volwassene! Joepie!' Rosalie stond te popelen om op te groeien. Ze wachtte tot ik Edward goed had ingestopt in zijn bedje - het was voor hem te druk beneden - en tot Brody zijn verjaardags-fluitje had gevonden. Toen we allemaal klaarstonden, blies ze de kaarsjes uit.
Nu was mijn kleine meid echt groot.
Nu was mijn kleine meid echt groot.
<< Hoofdstuk 3 | | Hoofdstuk 5 >>