Live, laugh, love
'Bella! Ik ga niet meer met je spelen als je niet tevoorschijn komt!' riep Alice gekweld. Ze ging gefrustreerd zitten in het gras en keek om zich heen om Bella te vinden. Stiekem zat Bella gewoon in de boomhut verstopt, terwijl de tweeling samen hadden afgesproken dat de boomhut verboden terrein was voor het verstoppertje spelen. Om de tijd te doden sprong Alice op en liep naar het hinkelpad om te gaan hinkelen.
Giechelend stak Bella haar hoofd uit het miniscule raampje van de boomhut. Toen Alice net klaar was met haar vijfde rondje hinkelen, keek ze omhoog. Net te laat dook Bella de boomhut weer in en nu was het Alice haar beurt om te lachen.
'Bella! Ik heb je gevonden!' riep ze enthousiast. Mopperend klom Bella het trapje van de boomhut af om naar beneden te gaan. Als ze nou nét iets eerder haar hoofd naar binnen had gestoken..
'Bella! Ik heb je gevonden!' riep ze enthousiast. Mopperend klom Bella het trapje van de boomhut af om naar beneden te gaan. Als ze nou nét iets eerder haar hoofd naar binnen had gestoken..
Nadat Bella haar excuses aan Alice had aangeboden - onder dwang van mij natuurlijk - gingen ze weer gezellig samen spelen. Ik spoot met de waterslang de glijbaan nat zodat ze met het warme weer lekker koel konden spelen. Zodra ze hun zwemkleding aan hadden, gingen ze een wedstrijdje doen op de glijbaan. Wie het snelst over de baan ging, won. En natuurlijk won Bella weer, de perfectionist van allemaal. Maar ook al was ze de beste, ik hield van al mijn kinderen.
En tja, zoals elke rebelse tiener kon Emmett er ook wat van. Van klachten uit de hoeken van Bridgeport tot zelfs klachten van mijn eigen dochters leerde Emmett niet om zich te gedragen. Zoals ook nu, als hij weer een booby-trap op de bank plaatste en dat hij het elke keer weer uitgierde van plezier als één van zijn zusjes op de bank ging zitten en er pas later achterkwam dat er wel een heel naar en onaangenaam geluidje van de bank af kwam.
Met een triomfantelijk gezicht paradeerde Bella de woonkamer in met een chagrijnige Alice achter haar aan. Alice hield niet van verliezen en wou het liefst altijd winnen. Bella plofte met een grote zucht - ze was vast moe - op de bank tot er een raar geluidje vanonder haar weg kwam. Even leek ze zich te schamen, maar toen haalde ze het scheetkussen van onder haar vandaan en keek Emmett boos aan, die meesmuilend naar het tafereeltje zat te kijken.
'IK VERMOORD JE!' krijste Bella.
'IK VERMOORD JE!' krijste Bella.
Toen we die avond aan het avondeten zaten keek Alice beteuterd naar haar eten. Ze porde wat in de pasta en ik keek haar bezorgd aan. Zoals gewoonlijk waren Bella en Emmett eerder klaar met eten. Emmett ging gamen op zijn kamer en Bella kon niet genoeg krijgen van een televisie-programma.
'Ik vind het helemaal niet leuk dat Bella alles beter kan,' mopperde ze. Ze nam een grote hap van haar pasta en slikte het door. Zo ging het door tot haar bord leeg was en ze ging toen maar naast Bella zitten om mee te kijken naar het programma wat Alice stiekem ook wel leuk vond. Ik zuchtte diep, het was ook altijd wat met die twee. Ik kon ze geen moment alleen laten en er was weer heisa.
'Ik vind het helemaal niet leuk dat Bella alles beter kan,' mopperde ze. Ze nam een grote hap van haar pasta en slikte het door. Zo ging het door tot haar bord leeg was en ze ging toen maar naast Bella zitten om mee te kijken naar het programma wat Alice stiekem ook wel leuk vond. Ik zuchtte diep, het was ook altijd wat met die twee. Ik kon ze geen moment alleen laten en er was weer heisa.
Sinds Victoria het huis uit was om te gaan studeren aan de Simlish Universiteit voor Hoogdbegaafden. Ja, ze was hoogbegaafd en dat had ze absoluut niet van mij.
'Mama, wil je mij in slaap lezen?' vroeg Alice zachtjes terwijl ik de slapende Bella een kus gaf.
'Ja, natuurlijk lieverd,' antwoordde ik en ik haalde Alice' favoriete voorleesboek uit de kast. Na een kwartier te hebben gelezen dobberde ze langzaam in en toen ik bij hoofdstuk vier was lag ze te knorren in haar dekbed. Tevreden stopte ik haar in en ging weer naar de woonkamer toe om Emmett aan te sporen om naar zijn kamer te gaan en Jasper gezelschap te houden.
'Mama, wil je mij in slaap lezen?' vroeg Alice zachtjes terwijl ik de slapende Bella een kus gaf.
'Ja, natuurlijk lieverd,' antwoordde ik en ik haalde Alice' favoriete voorleesboek uit de kast. Na een kwartier te hebben gelezen dobberde ze langzaam in en toen ik bij hoofdstuk vier was lag ze te knorren in haar dekbed. Tevreden stopte ik haar in en ging weer naar de woonkamer toe om Emmett aan te sporen om naar zijn kamer te gaan en Jasper gezelschap te houden.
Zuchtend plofte ik neer naast Jasper en hij ging dicht tegen me aanzitten, met zijn arm om me heen.
'Ik mis Victoria best wel hoor,' fluisterde hij zachtjes in mijn oor. Ik knikte geruisloos en richtte me op de vlammen van de open haard. We woonden hier al bijna tien jaar en in die tien jaar was er veel gebeurd. De tweeling was geboren, Emmett was opgegroeid en Victoria was naar de universiteit gegaan.
'Ik mis Victoria best wel hoor,' fluisterde hij zachtjes in mijn oor. Ik knikte geruisloos en richtte me op de vlammen van de open haard. We woonden hier al bijna tien jaar en in die tien jaar was er veel gebeurd. De tweeling was geboren, Emmett was opgegroeid en Victoria was naar de universiteit gegaan.
'Maar ondanks alles wat er gebeurd is,' vertelde Jasper, 'zijn we toch nog bij elkaar.' Ik glimlachte en ik boog me om om hem een zoen te geven. Inderdaad, er was veel gebeurd in de tijd dat we samen waren. Ups en downs hoorden erbij en de tijd met Victoria was met stip het zwaarst geweest van onze relatie. We hadden zelfs overwogen om een tijdelijke 'stop' te hebben, net zoals mijn ouders hadden gedaan. Maar nee, we konden niet zonder elkaar en we zouden ook nooit zonder elkaar kunnen. Het zou voor eeuwig Rosalie en Jasper zijn, wat er ook gebeurde.
Update!
En de tijd ging weer zo hard, tot ik besefte dat het nu echt tijd was om de tweeling te laten opgroeien. Emmett zou bijna alweer naar de universiteit gaan en Jasper en ik hadden besloten om een kleiner huisje te nemen. Dit huis was te duur geworden voor ons en veel te groot. Bella en Alice zaten elkaar nog in de tuin griezelverhalen te vertellen, tot ik ze bij de taart riep. En tja, nadat ze waren opgegroeid moest ik ze wat vertellen.
Verbaasd gingen Alice en Bella naast me zitten op de bank. Ik begon te vertellen over de Legacy, over dat één van hun de nieuwe stamhouder moest worden omdat Victoria dat niet wou en Emmett een jongen was. Nadat ik uitgepraat was, keek de tweeling me nieuwschierig aan.
'En wie word het?' vroeg Bella nieuwschierig.
Ik haalde diep adem en keek de tweeling nerveus aan.
'Nou?' vroeg Alice ongeduldig.
'En wie word het?' vroeg Bella nieuwschierig.
Ik haalde diep adem en keek de tweeling nerveus aan.
'Nou?' vroeg Alice ongeduldig.
Ik haalde nog dieper adem, hoestte door de hoeveelheid en richtte me toen serieuzer op de twee.
'Bella.'
'Bella.'
Hier eindigt generatie 2.