We gonna make lose your mind
'Deniz Roham Abdullah, ik beloof je hiermee mijn eeuwige trouw en zal nooit meer van je zijde wijken, tot de dood ons scheid.' Met trillende vingers en een hoofd vol met onzekerheden schoof ik de ring om Deniz' vinger. Hij wreef glimlachend over mijn arm en ik lachte wat onzeker terug. Daarna was het zijn beurt.
Hij keek me even verliefd aan en ik had de neiging om me om te keren en gillend het huis weer in te rennen, en om vervolgens alles op slot te doen en daarna huilend op bed te vallen. Maar dat kon niet, dit was mijn trouwdag.
'Lieve Heidi Renata Cullen, ik beloof je hiermee mijn eeuwige trouw en zal nooit meer van je zijde wijken, tot de dood ons scheid.'
Daarna schoof hij vol vertrouwen de gigantische blingbling ring om mijn vinger en even keek ik geamuseerd naar de ring. Ik moest toch blij zijn? Iedere vrouw was blij als haar trouwdag naderde en ik had alleen maar vol depressie op bed gelegen, volgepropt met wanhoop en nagedacht hoe dit zou verlopen.
'Lieve Heidi Renata Cullen, ik beloof je hiermee mijn eeuwige trouw en zal nooit meer van je zijde wijken, tot de dood ons scheid.'
Daarna schoof hij vol vertrouwen de gigantische blingbling ring om mijn vinger en even keek ik geamuseerd naar de ring. Ik moest toch blij zijn? Iedere vrouw was blij als haar trouwdag naderde en ik had alleen maar vol depressie op bed gelegen, volgepropt met wanhoop en nagedacht hoe dit zou verlopen.
En mijn moeder was zo trots, haar grote meid was getrouwd en ging nu als een bloeiende bloem door het leven om alle dingen te ontdekken die zij nog niet ontdekt had. Ze hoopte vurig dat ze binnenkort een kleinkind in haar armen kon sluiten en ik hoopte vurig dat haar leven nog lang niet voorbij zou zijn. Mijn moeder was mijn steun en toeverlaat en ik kon niet bedenken dat ze zou overlijden. Ik zou kapot zijn van verdriet en niks meer willen, want tja, je moeder was je alles en vaak diegene waar je het meeste van hield en diegene waarbij je je altijd jezelf kon zijn. Ze was een soort leuke lerares en leerde me dingen op een manier dat ik niet besefte dat ik wat leerde, alles was zo mooi uitgelegd en ik dacht er niet bij na dat haar leven elk moment afgelopen zou zijn. Door een simpel ongeluk, of juist een zieke griep.
Maar ondanks alles zag ik er de vreugde ook van in. Ik moest blij zijn dat ik kon trouwen en dat er iemand van me hield. Daarom zette ik mijn allermooiste glimlach op en keek Deniz ook verliefd aan. Natuurlijk was ik blij dat ik met hem trouwde, grotendeels omdat ik van hem hield maar aan de andere kant ook met grote onzekerheid door zijn geloof. Hij wou eerst in Marokko trouwen, maar toen kon het ineens op onze normale thuislocatie. En natuurlijk was ik ook verbaasd geweest om zijn reactie toen hij thuiskwam. Was dit Deniz wel, of was het een dubbelganger? Heus niet.
Deniz keek me even aan en drukte toen zijn lippen op de mijne. Ik schrok even door zijn wilde beweging maar besefte al snel dat dit DE kus was. Snel mengde ik me in de kus en genoot er van. Daarna was het tijd voor de taart.
Trots stond ik naast de taart en Deniz keek me knikkend aan. Dolblij zakte ik door mijn knieën, pakte het mes van de zijkant af en wachtte tot de hele menigte om ons heen stond.
Enthousiast zette ik het mes nauwkeurig in de taart en sneed er netjes een goede taartpunt af. Er werd geklapt en toen sneed Deniz een stukje van de taart af. Lachend duwden we elkaar een stukje taart in de mond en daarna pakte iedereen een stuk, inclusief wij.
Ik was best wel blij dat iedereen die ik om me heen wou bij de trouwdag om me heen was. Er waren ook mensen die gewoon bij de ambtenaar snel wat wouden tekenen en zo snel mogelijk man en vrouw wouden zijn, zonder dat hele getier erom heen. Zonder kerkelijke dienst en feest. Zonder receptie enzovoort. Ik schoof mijn stukje taart op een bordje en liep naar de tafel toe, die we in het gras hadden gezet met een paar oude tuinstoelen er om heen.
Toen ik aan tafel zat, keek ik even voor en naast me. Kate - mijn tweelingzus - kwebbelde vrolijk tegen me en naast me stak Alec - mijn broertje - gretig een vork in de bruidstaart. Giechelend nam ik ook een hap en mengde me in het gesprek. Aan het eind van de avond ging iedereen weg en feliciteerde ons nog even. Daarna gingen Deniz en ik nog even rond een kampvuur zitten.
Lachend hield ik een marshmallow boven het vuur en wachtte tot hij geroosterd was. Daarna wachtte ik even tot hij afgekoeld was en stopte hem gretig in mijn mond. Zo ging dat steeds om de beurt met Deniz en mij tot de zak marshmallows leeg was. Deniz stond op en pakte mijn hand vast, waardoor ik ook automatisch opstond.
Deniz pakte mijn hand vast en fluisterde iets in mijn oor, ik kon eruit oppikken dat het een huwelijksnacht was en dat we 'het' nog nooit eerder hadden gedaan door het geloof van Deniz, en dat hij een speciaal plekje er voor wist. Giechelend duwde ik mijn lippen op de zijne toen hij mij vasthield.
Hij keek me gretig aan en we stonden daar nog even zo te zoenen tot de kerkklok half één sloeg. Hij pakte mijn hand en begeleidde me de veranda op, om daarna in het huis me naar boven te slepen. Langzaam kwam de badkamer dichterbij en daarna de douche.
En ik had niet mogen bedenken of te fantaseren dat hier onze huwelijksnacht zou plaatsvinden.
Update
'Je bent gek,' mompelde ik tegen mezelf toen ik mijn laptop opendeed. We hadden op de overloop een bureau geplaatst met een stoel voor onze - nou eigenlijk MIJN laptop - zodat ik af en toe met wat privacy op het internet kon surfen.
Ik schudde mijn hoofd en beet even op mijn nagel.
Je bent zwanger en je gaat op het internet surfen naar het Islamitische geloof?! spookte er door mijn hoofd heen. Ja, dan wist ik tenminste wat ik kon verwachten.
Ik schudde mijn hoofd en beet even op mijn nagel.
Je bent zwanger en je gaat op het internet surfen naar het Islamitische geloof?! spookte er door mijn hoofd heen. Ja, dan wist ik tenminste wat ik kon verwachten.
Na wat surfen op het internet kwam ik bij dé ideale site terecht. Een site voor vrouwen die getrouwd waren met een man die het Islamitische geloof had die boordevol stond met regels. Ik gebruikte de zoekmachine en zocht het woord 'zwangerschap'; ik kwam van alles voorbij, en het ene schokte me nog meer dan het andere. Uiteindelijk vond ik het goede topic.
Ik ben zwanger en mijn man is Islamitisch. Wat zijn de gevolgen van mijn zwangerschap voor hem? Moet ik wat doen omdat hij Islamitisch is? Help! Blij scroll'de ik naar beneden.
Ik ben zwanger en mijn man is Islamitisch. Wat zijn de gevolgen van mijn zwangerschap voor hem? Moet ik wat doen omdat hij Islamitisch is? Help! Blij scroll'de ik naar beneden.
Geschrokken en bleek keek ik naar het beeldscherm, een vrouw had geantwoord.
Hallo mevrouw, ik ben een vrouw die al drie jaar getrouwd is met mijn Islamitische man en het allereerste wat ik moest doen - beslist voor het Islamitische geloof - was een hoofddoek dragen. Als ik jou was zou ik dit ook doen, anders kunnen de mannen aardig boos worden.
Woedend sloot ik mijn laptop af en schold de muur uit. Waarom schold ik in hemelsnaam die muur uit?! Ik ben gewoon gestoord geworden!
Ik hoorde voetstappen achter me en draaide me verbaasd om.
'Wat is hier aan de hand?'
Hallo mevrouw, ik ben een vrouw die al drie jaar getrouwd is met mijn Islamitische man en het allereerste wat ik moest doen - beslist voor het Islamitische geloof - was een hoofddoek dragen. Als ik jou was zou ik dit ook doen, anders kunnen de mannen aardig boos worden.
Woedend sloot ik mijn laptop af en schold de muur uit. Waarom schold ik in hemelsnaam die muur uit?! Ik ben gewoon gestoord geworden!
Ik hoorde voetstappen achter me en draaide me verbaasd om.
'Wat is hier aan de hand?'
'Wat is er aan de hand? Ik probeerde te werken,' zei Deniz geïrriteerd. Haastig stond ik op en probeerde iets te bedenken om me uit deze situatie te redden.
'Eh.. ik schrok van een spin,' mompelde ik snel, maar Deniz schudde zijn hoofd.
'Vertel nou wat er echt is,' zei hij ongeduldig. Ik zuchtte diep.
'Eh.. ik schrok van een spin,' mompelde ik snel, maar Deniz schudde zijn hoofd.
'Vertel nou wat er echt is,' zei hij ongeduldig. Ik zuchtte diep.
'Onze huwelijksnacht.'
Deniz keek me verrast aan.
'Je bent zwanger?' vroeg hij hoopvol. Met volle tegenzin knikte ik, aan de ene kant was ik blij maar aan de andere kant ook weer niet, ik zou een kind krijgen maar ook een hoofddoek moeten dragen.
'Aha, dat dacht ik al, er ligt iets beneden voor je.'
Stomverbaasd liep ik naar beneden.
Deniz keek me verrast aan.
'Je bent zwanger?' vroeg hij hoopvol. Met volle tegenzin knikte ik, aan de ene kant was ik blij maar aan de andere kant ook weer niet, ik zou een kind krijgen maar ook een hoofddoek moeten dragen.
'Aha, dat dacht ik al, er ligt iets beneden voor je.'
Stomverbaasd liep ik naar beneden.
Toen ik de keuken binnenliep, keek ik argwanend naar een stapel.. kleren? op tafel. Waren het wel kleren? Daarnaast lag een briefje.
Omdat ik Islamitisch ben en je zwanger bent. Kies maar een leuke kleur uit.
Deniz
Woedend liep ik naar het stapeltje hoofddoeken en keek ernaar. Ik rukte er een kleur uit en stampte naar de slaapkamer. Daar deed ik hem om en liep ik terug naar de woonkamer, waar Deniz op zijn gemakje op de bank zat.
Omdat ik Islamitisch ben en je zwanger bent. Kies maar een leuke kleur uit.
Deniz
Woedend liep ik naar het stapeltje hoofddoeken en keek ernaar. Ik rukte er een kleur uit en stampte naar de slaapkamer. Daar deed ik hem om en liep ik terug naar de woonkamer, waar Deniz op zijn gemakje op de bank zat.
Uitdagend ging ik voor hem staan.
'En, wat vind je van dat belachelijke ding?!' sputterde ik. Hij keek me glimlachend aan.
'Nu ben je eindelijk de perfecte vrouw,' verzuchtte hij. Ik keek hem stomverbaasd aan.
'DE PERFECTE VROUW?!'
'En, wat vind je van dat belachelijke ding?!' sputterde ik. Hij keek me glimlachend aan.
'Nu ben je eindelijk de perfecte vrouw,' verzuchtte hij. Ik keek hem stomverbaasd aan.
'DE PERFECTE VROUW?!'
'Dus met dit hoofddoekje ben ik de perfecte vrouw?!' brieste ik, 'je bent gek, Deniz, gek! Gestoord!'
Ik greep naar mijn hoofddoekje en gooide hem op de grond, Deniz keek me verbouwereerd aan.
Ik greep naar mijn hoofddoekje en gooide hem op de grond, Deniz keek me verbouwereerd aan.
Het hoofddoekje lag los op de grond en ik keek hem nog altijd woedend aan. Boos stond hij op en liep het huis uit. Waar ging hij in hemelsnaam heen?
En dat kon me totaal niet schelen, ik wou niet dat dit kind zijn of haar verschrikkelijke vader zou kennen.
Nooit, maar dan ook nooit zou ik dit hem vergeven.
En dat kon me totaal niet schelen, ik wou niet dat dit kind zijn of haar verschrikkelijke vader zou kennen.
Nooit, maar dan ook nooit zou ik dit hem vergeven.
<< Hoofdstuk 2 | | Hoofdstuk 4 >>