U made some good girls go bad
Ik lag zacht in een bed en had mijn ogen gesloten. Stiekem was ik bewust van waar ik was, maar op één of andere manier wist ik het toch weer niet. Waar was ik? Thuis, of ergens anders? Mijn arm deed pijn en mijn hoofd ook. Moeizaam draaide ik me om.
Ik zuchtte diep en een raar geluidje liet me opschrikken. Ik knipperde wat dwaas met mijn ogen en keek toen slaapdronken naar het plafond. Toen ik niet veel opmerkelijks zag, sloot ik mijn ogen weer en ging verder met de lichte slaap. Ik was er ineens helemaal bij toen er een ander geluidje mijn kant op kwam: lichte voetstappen.
Dwaas draaide ik me om naar de muur en lette op de voetstappen. Één, twee, drie en de deur ging open. Ik hoorde een zucht en daarna voetstappen die nog dichterbij kwamen. Uiteindelijk hoorde ik een lichte plof: iemand was op een bank gaan zitten.
Ik opende mijn ogen en keek weer naar het plafond. Vanuit mijn ooghoeken zag ik een blonde, volwassen man glimlachen en beduusd draaide ik me naar de man om.
'Wat is er gebeurd?' vroeg ik schor. Hij keek me even aan en begon toen te vertellen.
'Je bent knock-out geslagen door je verloofde, hij zit nu op het politiebureau en word morgen naar de rechter gebracht. Hij kan twee maanden celstraf krijgen.' Ik schrok van dit nieuwtje en stond soepel op uit bed: Ik voelde me ineens veel actiever.
'Wat is er gebeurd?' vroeg ik schor. Hij keek me even aan en begon toen te vertellen.
'Je bent knock-out geslagen door je verloofde, hij zit nu op het politiebureau en word morgen naar de rechter gebracht. Hij kan twee maanden celstraf krijgen.' Ik schrok van dit nieuwtje en stond soepel op uit bed: Ik voelde me ineens veel actiever.
Ik ging naast hem zitten en begon me te irriteren aan mijn losse, vettige haar. Geïrriteerd frunnikte ik aan een lok en keek de man aan.
'Wanneer mag ik naar huis?' vroeg ik zachtjes.
'Morgen waarschijnlijk,' antwoordde de man, 'maar eerst moet je naar het politiebureau om een klacht in te dienen tegen je verloofde. Als je dat wilt natuurlijk,' vervolgde hij snel. Ik zuchtte diep en keek kwetsbaar.
'Oké, dat ga ik doen,' zei ik na een korte stilte vastbesloten. De man keek me verbaasd aan.
'Wat vind je van je verloofde?' vroeg hij. Ik keek hem raar aan.
'Ik vind het een ontzettende eikel,' antwoordde ik fel. Hij keek me nog verbaasder aan door mijn uitdrukking.
'Wanneer mag ik naar huis?' vroeg ik zachtjes.
'Morgen waarschijnlijk,' antwoordde de man, 'maar eerst moet je naar het politiebureau om een klacht in te dienen tegen je verloofde. Als je dat wilt natuurlijk,' vervolgde hij snel. Ik zuchtte diep en keek kwetsbaar.
'Oké, dat ga ik doen,' zei ik na een korte stilte vastbesloten. De man keek me verbaasd aan.
'Wat vind je van je verloofde?' vroeg hij. Ik keek hem raar aan.
'Ik vind het een ontzettende eikel,' antwoordde ik fel. Hij keek me nog verbaasder aan door mijn uitdrukking.
'Ga maar op bed,' zei hij dan maar snel. Ik zuchtte weer en stond op om het bed weer in te duiken: Het was zacht, ik was moe en wou morgen snel naar huis.
'Oh god, DENIZ!' Twee maanden later rende ik dolgelukkig het pad af, op weg naar Deniz. Hij had een maand in de gevangenis gezeten en ik had een gigantisch schuldgevoel er over gehad dat ik hem had aangegeven. Met een grote grijns op zijn gezicht versnelde hij zijn pas en ik versnelde mijn ren. Dolgelukkig vloog ik in zijn armen.
UPDATE
'Oh Deniz..' mompelde ik opgelucht en gefrustreerd toen ik hem knuffelde, 'het spijt me zo! Ik moest het niet doen! Ik kon echt niet zonder je, het spijt m..' Deniz legde een vinger op mijn lippen en gaf me een zoen.
'Het was voor je eigen veiligheid Heidi, ik was niet helemaal honderd in mijn hoofd toen ik je sloeg. Ík moet mijn excuses aanbieden, niet jij.'
'M..' probeerde ik, maar het mislukte.
'Geen gemaar, het spijt me Heidi. Ik zal je nu nemen zoals je bent en je niet veranderen.'
Dolgelukkig sloeg ik weer mijn armen om hem heen en gaf hem weer een knuffel.
'Het was voor je eigen veiligheid Heidi, ik was niet helemaal honderd in mijn hoofd toen ik je sloeg. Ík moet mijn excuses aanbieden, niet jij.'
'M..' probeerde ik, maar het mislukte.
'Geen gemaar, het spijt me Heidi. Ik zal je nu nemen zoals je bent en je niet veranderen.'
Dolgelukkig sloeg ik weer mijn armen om hem heen en gaf hem weer een knuffel.
Terwijl we nog knuffelden, veranderde Deniz van onderwerp.
'Zeg..' begon hij, 'we kunnen mijn terugkomst wel vieren met onze bruiloft?' Hij keek me twinkelend aan en ik twijfelde even.
'Hebben we wel genoeg geld?' vroeg ik voorzichtig, 'je hebt twee maanden niet gewerkt en ik heb mijn baan opgezegd.'
'Ohja, even over dat: Je mag wel weer gaan werken.' Ongelovig keek ik hem aan.
'Echt?'
'Ja, echt.'
'Zeg..' begon hij, 'we kunnen mijn terugkomst wel vieren met onze bruiloft?' Hij keek me twinkelend aan en ik twijfelde even.
'Hebben we wel genoeg geld?' vroeg ik voorzichtig, 'je hebt twee maanden niet gewerkt en ik heb mijn baan opgezegd.'
'Ohja, even over dat: Je mag wel weer gaan werken.' Ongelovig keek ik hem aan.
'Echt?'
'Ja, echt.'
'Deniz, dat hoeft niet!'
'Jawel, je vindt het leuk.'
Dat gaf ik toe. Haastig knuffelde ik hem nog even.
'Maar over onze bruiloft gesproken, volgende week?' Hij knipoogde en ik schudde hevig van ja. Ik had al zo lang uitgekeken naar de bruiloft dat ik hem het liefst vandaag zou houden, maar met de voorbereidingen die we zouden moeten treffen was het beter voor volgende week.
En ik had nog geen jurk. Deniz keek even hongerig.
'Laten we picknicken!'
'Jawel, je vindt het leuk.'
Dat gaf ik toe. Haastig knuffelde ik hem nog even.
'Maar over onze bruiloft gesproken, volgende week?' Hij knipoogde en ik schudde hevig van ja. Ik had al zo lang uitgekeken naar de bruiloft dat ik hem het liefst vandaag zou houden, maar met de voorbereidingen die we zouden moeten treffen was het beter voor volgende week.
En ik had nog geen jurk. Deniz keek even hongerig.
'Laten we picknicken!'
Na een halfuurtje flink te zitten bakken zaten Deniz en ik gezellig samen te picknicken. We hadden het over van alles: De bruiloft, hoe het was in de gevangenis en wat hij zowel gedaan had. We schakelden over op het onderwerp 'kinderen', en de boerderij en hoe onze toekomst eruit zag.
Kortom, het werd een gezellige middag. Daarna ging ik nog wat spelen met de watersproeier, ik had hem vanuit de moestuin naar de gewone tuin verplaatst.
Kortom, het werd een gezellige middag. Daarna ging ik nog wat spelen met de watersproeier, ik had hem vanuit de moestuin naar de gewone tuin verplaatst.
'Toe nou Deniz, doe ook mee!' smeekte ik.
'Nee is nee, Heidi,' grijnsde Deniz. Ik zuchtte geïrriteerd en maakte mezelf weer nat. Daarna keek Deniz me even aan en sprintte toen naar binnen. Even later kwam hij in zwembroek en al naar buiten.
'Toch meedoen,' besloot hij grijnzend.
'Nee is nee, Heidi,' grijnsde Deniz. Ik zuchtte geïrriteerd en maakte mezelf weer nat. Daarna keek Deniz me even aan en sprintte toen naar binnen. Even later kwam hij in zwembroek en al naar buiten.
'Toch meedoen,' besloot hij grijnzend.
Lachend zette ik mijn teen op een sproeier zodat hij keihard de richting van Deniz op spoot. Hij lachte even toen de koude straal hem raakte en we maakten er een dol watergevecht van.
'Aah!' gilde ik toen de sproeier van koers veranderde. Hij begon omhoog te spuiten als een fontein en alles daalde op ons neer. Giechelend rende ik rondjed terwijl Deniz achter me aan rende. Na een halfuur zo rond te dollen zijn geweest zette ik de sproeier uit en Deniz zat nog na te hijgen van het sprinten. Ik giechelde lichtjes en liep naar hem toe.
Hij keek me lief aan en pakte mijn handen.
'Liefje, als jij nou even samen met je moeder gaat kijken voor een jurk? Toen ik langs ze reed zag ik haar voor het raam staan met Felix,' stelde hij voor. Verrast keek ik hem aan.
'Dat is een goed idee!' zei ik dolenthousiast. Hij gaf me een kus.
'Binnen ligt mijn portemonnee, zoek maar iets leuks uit,' knipoogde hij. Ik liep naar binnen om me aan te kleden en griste zijn portemonnee van het ladenkastje af. Binnenkort zouden we samen een leuk gezin vormen, hoopte ik tenminste.
'Liefje, als jij nou even samen met je moeder gaat kijken voor een jurk? Toen ik langs ze reed zag ik haar voor het raam staan met Felix,' stelde hij voor. Verrast keek ik hem aan.
'Dat is een goed idee!' zei ik dolenthousiast. Hij gaf me een kus.
'Binnen ligt mijn portemonnee, zoek maar iets leuks uit,' knipoogde hij. Ik liep naar binnen om me aan te kleden en griste zijn portemonnee van het ladenkastje af. Binnenkort zouden we samen een leuk gezin vormen, hoopte ik tenminste.
Ik belde mijn moeder op en die vertelde enthousiast dat ze er heel erg zin in had en natuurlijk met mij samen de jurk uit wou kiezen. Haastig gaf ik Deniz nog een kus.
'Je maakt vanavond het avondeten!' zei ik streng. Hij lachte.
'Ik weet niet eens zeker of je vanavond nog thuis komt tussen al die bruidsjurken.' Hij glimlachte en gaf me nog een zoen. Lachend liep ik het pad af: Ik zou naar mijn moeder lopen en daarna met haar auto naar de bruidswinkel gaan. Daar hadden ze mooie jurken.
Maar waar ik nog het meest mee zat.. was Deniz wel te vertrouwen? Waarom wou hij zo snel trouwen?
Om daarna de baas over me te zijn?
'Je maakt vanavond het avondeten!' zei ik streng. Hij lachte.
'Ik weet niet eens zeker of je vanavond nog thuis komt tussen al die bruidsjurken.' Hij glimlachte en gaf me nog een zoen. Lachend liep ik het pad af: Ik zou naar mijn moeder lopen en daarna met haar auto naar de bruidswinkel gaan. Daar hadden ze mooie jurken.
Maar waar ik nog het meest mee zat.. was Deniz wel te vertrouwen? Waarom wou hij zo snel trouwen?
Om daarna de baas over me te zijn?
<< Hoofdstuk 1 | | Hoofdstuk 3 >>