And we are all happy now
De tweeling was al een paar maanden oud en ik vond dat het tijd was om met hun eens naar buiten te gaan. Kate was momenteel erg grieperig en Nathan wou het liefst bij haar blijven. Ik vond het jammer om de buggy vandaag te laten staan met dit mooie weer en toen er bij Heidi geen tekenen van griep te bekennen was besloot ik om maar met haar Riverview te verkennen. Ze sputterde even tegen toen ik haar in de buggy wou zetten, maar toen ze eenmaal zat was ze tevreden.
Ze kirde als een typische blije baby en wees op allerlei dingen die we voorbij kwamen: Ze schrok zich een hoedje toen er een blaffende hond voorbij kwam en slaakte een kreetje toen we langs een perkje roze bloemen wandelden. Ze keek me smekend aan zodat ik smolt en bukte me toen om twee bloemetjes te pakken: Eentje voor Kate en eentje voor Heidi.
Het was voor mijn kleine meisje hartstikke leuk. Ik hield Heidi nauwlettend in de gaten terwijl ze met haar handen in de lucht zwaaide. Mijn kleine meiden waren al een paar maanden groot, en ik vond het jammer dat hun verjaardag met de dag dichterbij kwam. Gelukkig duurde het nog wel even voordat ik afscheid moest nemen van hun baby-gedaantes en me daarna op hun zou moeten storten om hun de basis-principes van het leven te leren: Zindelijk, lopen, praten. Heidi brabbelde er op los tijdens de rit en wees op allerlei dingen, ze had nog lang niet alles van de wereld gezien. Na een flinke wandeling liepen we weer terug naar huis, het was al laat voor Heidi en ze gaapte uitgebreid.
Nadat ik Heidi in haar bedje had gelegd was ze al snel in slaap gevallen. Kate had me smekend in haar bedje aangekeken en ik kon de verleiding niet weerstaan om met haar in mijn armen het journaal te kijken. Nathan was druk bezig met de kraan, die was sinds gisteravond al kapot toen ik warm water wou zetten voor de thee: Het verwarmingselement van de kraan was kapot en door de hoge druk was de leiding naar de kraan gesprongen. Terwijl ik geïnteresseerd naar het journaal keek soesde Kate langzaam weg in mijn armen.
Kate was wakker geschrokken van het harde geluid van de televisie - Nathan deed hem wat luider toen een herhaling van de Formule 1 op televisie kwam - en had de hele tijd gejammerd. In eerste instantie had ik gedacht dat ze op bed wou, maar toen ze daar ook nog eens Heidi wakker gilde kwam ik er achter dat ze honger had. Ik verwarmde een flesje voor haar die ze gulzig leegdronk. Daarna wou ze gelukkig wel slapen, en nadat Heidi door Nathan een flesje kreeg soesde zij ook langzamerhand weg toen hij haar in haar bedje had gelegd.
'Moet ik nou ook nog eens uitgebreid gaan koken? Ik heb vandaag het grootste deel van de middag gewandeld met Heidi en dan moet ik ook nog eens een uitgebreide maaltijd gaan bereiden. Het is mooi weer, ik ga een paar hotdogs op de barbecue gooien.' Nathan stond perplex van mijn felle reactie op zijn vraag. Hij haalde grijnzend zijn schouders op.
'Nou, dan ga ik alvast naar buiten.' Hij beende het huis uit en ging op het picknickbankje zitten. Ik haalde de hotdogs tevoorschijn en die avond werd het toch nog gezellig.
'Nou, dan ga ik alvast naar buiten.' Hij beende het huis uit en ging op het picknickbankje zitten. Ik haalde de hotdogs tevoorschijn en die avond werd het toch nog gezellig.
'Toe nou liefje, je hebt al drinken.' Sussend klopte ik wat op het flesje met melk terwijl Heidi het flesje gulzig leegdronk. Het was half vier 's nachts en Heidi was midden in de nacht gaan zitten jammeren omdat ze dorst had. Waarom konden mijn dochters nou niet één nacht flink doorslapen? Dan had ik ook mijn nachtrust en moest ik niet een kwartier tegen Nathan zeuren dat hij naar zijn dochters moest gaan om hun te voeden of te verschonen, of misschien voor aandacht. Daar konden mijn dochters ook wat van, Kate hield verschrikkelijk veel van aandacht en ik zou zweren dat ze later een drama-queen achtig meisje zou worden. Heidi daarentegen leidde haar eigen weg en keek wel waar ze uitkwam. Een eeneiig tweeling met twee verschillende karakters. Zachtjes legde ik Heidi terug in haar bedje om zelf ook weer naar bed te gaan.
En nee, natuurlijk was ik niet één twee drie al dat zwangerschapsvet kwijt. Na het ontbijt vertrouwde ik het om Nathan samen met de twee dames thuis te laten en eens flink Riverview door te joggen. Overal waar ik kwam werd ik gefeliciteerd, grotendeels door de toekomstige bruiloft en de geboorte van Kate en Heidi. Ik glimlachte dan wrang, schudde hun hand en jogde dan snel verder, een andere straat in.
Buiten het huis om had ik nog veel contact en leek de tijd heel erg langzaam te gaan, maar als ik thuis zat en mijn dochters wat te drinken en zo gaf leek de tijd als een sneltrein voorbij te gaan. Natuurlijk wist ik dat mijn dochters morgen peuter zouden worden, ik had al twee reuze taarten voor hun gekocht. Al snel werd het avond en werd het voor de tweeling tijd om te gaan slapen: Een paar uren daarna zochten Nathan en ik ook ons bed op.
En de volgende dag groeiden ze alweer op tot peuters, Heidi en Kate waren beeldschoon geworden en leken veel meer op elkaar dan ik had gedacht. Je kon nu duidelijk zien dat de bovenlip van Kate een beetje voller was dan haar onderlip en Heidi haar neus was perfect gevormd. Ze waren gewoonweg.. beeldschoon.
En tja, mijn lieverd sliepen de hele nacht door als echte Doornroosjes. Dat was iets wat ze niet hadden meegekregen van hun baby-tijd, toen duurde het eeuwen voordat ze eindelijk braaf lagen te slapen in hun bedje.
En zo brak de volgende dag aan bij Huize Cullen en Nathan en ik waren druk in de weer met het zand voor de zandbak. Kate en Heidi zaten ongeduldig met hun poppen in het gras te spelen tot we klaar waren en toen de laatste kilo zand erin lag en verspreid was kropen ze als gekken naar de zandbak om te gaan spelen.
De tweeling sleepte hun poppen overal mee naartoe, de pop van Heidi heette Bobo en die van Kate heette Vodje. Heidi was een beetje.. hardhandig en agressief met de pop en Kate aaide altijd liefdevol over de ruwe stof van haar Vodje.
'Ayaaaaa Bob!' gilde Heidi. De pop rolde uit haar handen en met woeste armen graaide ze de pop weer uit het zand. Boos veegde ze het zand van haar pop af en ging verder met haar pop.
'Ayaaaaa Bob!' gilde Heidi. De pop rolde uit haar handen en met woeste armen graaide ze de pop weer uit het zand. Boos veegde ze het zand van haar pop af en ging verder met haar pop.
En terwijl Heidi haar pop mishandelde, ging ik met Kate naar de speeltuin. Nathan was toch de hele dag thuis en zou werken in de garage, Heidi zou wel een gil geven als er wat zou gebeuren en Nathan had sowieso toezicht op de tuin. Kate giechelde de hele reis, aaide een hond en was verbaasd toen er een lieveheersbeestje voor haar op het 'board' kwam zitten.
'Kijk Kate, daar is de speeltuin al!' Lachend wees ik naar de gigantische speeltuin die midden in Riverview stond. Kate keek haar ogen uit toen ik haar uit de buggy haalde en de buggy vastzette in het fietsenhok. Daarna pakte ik haar handje en liepen we samen - ik ondersteunde haar goed - de speeltuin in. Al snel had Kate haar favoriete onderdeel gevonden: De wip.
'Kijk Kate, daar is de speeltuin al!' Lachend wees ik naar de gigantische speeltuin die midden in Riverview stond. Kate keek haar ogen uit toen ik haar uit de buggy haalde en de buggy vastzette in het fietsenhok. Daarna pakte ik haar handje en liepen we samen - ik ondersteunde haar goed - de speeltuin in. Al snel had Kate haar favoriete onderdeel gevonden: De wip.
Ik nam haar mee naar de soort wip en tilde haar erop. Met een blij gezicht wiegde ze heen en weer, steeds sneller.
'Wboee!' gilde ze van plezier. Lachend stond ik toe te kijken. Ze zwaaide heen en weer en hield het goed vast. Na een paar minuten hield ze het wel voor gezien en keek me smekend aan. Ik tilde haar eraf, gaf haar haar flesje met drinken en ging lekker in de speeltuin zitten op een bankje, met haar op mijn schoot. Ze werd al snel moe en het werd ook hoog tijd om weer naar huis toe te gaan. Die avond lag de tweeling al vroeg op bed, ze waren vandaag heel erg druk geweest.
'Wboee!' gilde ze van plezier. Lachend stond ik toe te kijken. Ze zwaaide heen en weer en hield het goed vast. Na een paar minuten hield ze het wel voor gezien en keek me smekend aan. Ik tilde haar eraf, gaf haar haar flesje met drinken en ging lekker in de speeltuin zitten op een bankje, met haar op mijn schoot. Ze werd al snel moe en het werd ook hoog tijd om weer naar huis toe te gaan. Die avond lag de tweeling al vroeg op bed, ze waren vandaag heel erg druk geweest.
'IN YOUR FACE!' gilde ik toen ik Nathan vol in zijn gezicht raakte met een kussen. Hij keek me quasi gefrustreerd aan en mepte me toen keihard met het kussen op mijn rug. Gillend rende ik de kamer door terwijl hij me achterna zat. Giechelend mepte ik hem nog een keer.
Nathan gaf me na het kussengevecht een kus op mijn mond. Ik giechelde zachtjes.
'De tweeling slaapt toch?' vroeg hij wantrouwig. Zijn ogen twinkelden.
'Ja, hoezo?'
'Nou.. gewoon..'
'De tweeling slaapt toch?' vroeg hij wantrouwig. Zijn ogen twinkelden.
'Ja, hoezo?'
'Nou.. gewoon..'
'Hele.. hele leuke verassing.'
<< Hoofdstuk 2 | | Hoofdstuk 4 >>