On the other side
'Awh, wat ben je toch lief om me mee te nemen hierheen, zijn we eindelijk weer eens samen en eens rust, Victoria en Emmett zijn zo druk..' Ik zuchtte. Jasper's ogen glinsterden in het felle maar toch kleine licht die van de stalen buizen afkwamen. We waren in een soort vlindertuin. Ik drukte giechelend mijn lippen op de zijne en hij kuste me terug.
'Ik hou van je,' fluisterde ik zachtjes.
'Ik ook van jou Roos,' lachte hij.
'Ik hou van je,' fluisterde ik zachtjes.
'Ik ook van jou Roos,' lachte hij.
'Hoe lang kennen wij elkaar al?' vroeg Jasper. Ik telde hard in mijn hoofd. Ik was nu 22, ik kreeg met Jasper toen ik 14 was.
'Acht jaar,' lachte ik. Jasper drukte nog een kus op mijn mond en keek me toen weer serieus aan.
'Weet je wat ik leuk zou vinden?' fluisterde hij bijna. Ik keek hem vragend aan en sputterde boos tegen toen hij mij losliet.
'Acht jaar,' lachte ik. Jasper drukte nog een kus op mijn mond en keek me toen weer serieus aan.
'Weet je wat ik leuk zou vinden?' fluisterde hij bijna. Ik keek hem vragend aan en sputterde boos tegen toen hij mij losliet.
Ik had een seconde nodig om te bedenken wat mij te wachten stond toen hij door zijn knieën zakte en een nachtblauw fluwelen doosje uit zijn zak haalde.
'Oh jemig, Jasper! Jemig..' bracht ik uit. Met een nog grotere grijns op zijn gezicht begon hij te vertellen.
'Lieve Rosalie, ik ken je al hartstikke lang en heb je meegemaakt toen je in een zware periode zat van Victoria. Ik wil voor altijd bij je blijven, wil je met me trouwen?' Ik slaakte een kreetje.
'Oh jemig, Jasper! Jemig..' bracht ik uit. Met een nog grotere grijns op zijn gezicht begon hij te vertellen.
'Lieve Rosalie, ik ken je al hartstikke lang en heb je meegemaakt toen je in een zware periode zat van Victoria. Ik wil voor altijd bij je blijven, wil je met me trouwen?' Ik slaakte een kreetje.
'Ik droom,' fluisterde ik terwijl hij zachtjes door mijn haar woelde.
'Je droomt niet,' prevelde hij, 'jij bent een droom..' We raakten in elkaar verstrengeld en hij drukte zijn lippen speels op de mijne. Ik zuchtte blij.
'We kunnen beter naar huis gaan,' zei Jasper na een tijdje terwijl hij op zijn horloge keek.
'Het is al half twee 's nachts.'
We haalden onze auto op en vertrokken naar het appartement.
'Je droomt niet,' prevelde hij, 'jij bent een droom..' We raakten in elkaar verstrengeld en hij drukte zijn lippen speels op de mijne. Ik zuchtte blij.
'We kunnen beter naar huis gaan,' zei Jasper na een tijdje terwijl hij op zijn horloge keek.
'Het is al half twee 's nachts.'
We haalden onze auto op en vertrokken naar het appartement.
In het appartement werkten we snel de babysitter de deur uit, en zodra ik Victoria nog een nachtzoen had gegeven en Jasper nog even bij Emmett had gekeken - hij lag tevreden te slapen in zijn bedje - vertrokken we geheimzinnig naar de slaapkamer.
Meer dan onze blikwisseling was niet nodig. Ik hoopte alweer dat de onderburen geen last van ons had gehad.
Meer dan onze blikwisseling was niet nodig. Ik hoopte alweer dat de onderburen geen last van ons had gehad.
Update
'Goedzo Emmett, je lijkt al op je vader!' Jasper hield Emmett schuin voor de verjaardagstaart en hielp hem met het uitblazen van het kaarsje. Emmett schaterde het uit en hij werd op de grond gezet. Voordat ik het wist kwamen de bekende verjaardagsglitters tevoorschijn en gaf ik Emmett nog een laatste blik voordat hij een peuter werd. En het was een beeldschone peuter.
En ik had stiekem gehoopt dat Emmett zijn passie om keihard te gillen en te brullen een beetje was afgezakt, maar tot mijn grote ergenis kon hij nog harder brullen dan nodig was. Elke keer als Emmett geconcentreerd bezig was met zijn blokkentoren en die in elkaar viel, brulde hij gefrustreerd de hele galerij en misschien wel het hele appartementencomplex bij elkaar. Ik had vaak woedende buren aan de deur die zich afvroegen of er hier iemand werd vermoord. En elke keer moest ik weer het blokkentoren-verhaal vertellen. Elke keer weer. En soms had ik gewoon de neiging om de speelgoedset van Emmett weg te gooien, maar dat vond ik toch zielig voor hem: zijn blokkenset was alles voor hem.
En als ik geen tijd had om Emmett te kalmeren - morgen was de bruiloft al, dus ik moest nog snel de laatste puntjes op de i zetten - rende Victoria boos naar het kamertje van Emmett om hem een flinke uitbrander te geven en hem daarna te troosten omdat ze zo tegen hem schreeuwde en dat de blokkentoren weer in elkaar was gevallen. Soms was het water en vuur - Emmett en Victoria - maar Victoria was tegelijk ook dol op haar kleine broertje waar ik mijn handen vol aan had.
'Emmett!' brieste Victoria terwijl ze voor de zoveelste keer boos zijn kamer instampte. Emmett zat te krijsen en wees beteuterd naar zijn in elkaar gestorte blokkentoren op de grond.
'Leer dan eens de blokken RECHT op elkaar te stapelen, Emm,' zei Victoria wat rustiger. Emmett keek haar verdrietig aan en spreidde zijn armen. Zuchtend liep Victoria naar hem toe, tilde hem omhoog aan zijn handje en ging door haar knieën om hem een knuffel te geven.
'Leer dan eens de blokken RECHT op elkaar te stapelen, Emm,' zei Victoria wat rustiger. Emmett keek haar verdrietig aan en spreidde zijn armen. Zuchtend liep Victoria naar hem toe, tilde hem omhoog aan zijn handje en ging door haar knieën om hem een knuffel te geven.
En Jasper moest voor zijn werk folders uitdelen in een kroeg. Om precies te zijn voor de film waar hij de regisseur van is, een film over dat de wereld vergaat. Ik had mijn wenkbrauwen diep gefronst toen hij het script afleverde en tot mijn grote verbazing werd het ook nog een groot succes. Mensen konden niet wachten tot de film in de bioscoop kwam en Jasper had mij beloofd om samen als mr. en mrs. Cullen naar de première te gaan.
En dat weekend was het zover. De avond viel op onze trouwlocatie en we gingen de ringen uitwisselen.
'Ik beloof plechtig om mijn hele leven lang bij je te blijven, tot de dood ons scheidt,' fluisterend schoof ik de gouden ring om Jasper's vinger. Nu was het Jasper zijn beurt. Hij pakte mijn hand en keek me zielsgelukkig aan.
'Ik beloof plechtig om mijn hele leven lang bij je te blijven, tot de dood ons scheidt,' fluisterend schoof ik de gouden ring om Jasper's vinger. Nu was het Jasper zijn beurt. Hij pakte mijn hand en keek me zielsgelukkig aan.
'Lieve Rosalie, ik beloof ook plechtig om mijn hele leven lang bij je te blijven, tot de dood ons scheidt,' prevelde hij en hij schoof ook een gouden ring om mijn vinger. Hij glinsterde prachtig met een fluweel-achtige diamant erin. Jasper had zijn eigen ring simpel gehouden, terwijl die van mij eruit spatte als een prachtige diamant.
Na de huwelijksceremonie werd het tijd voor het heerlijke eten dat de bistro bij de trouwlocatie had afgeleverd. Gretig pakte ik een bord en schepte wat sushi in. Sushi hoor je met je handen te eten, maar ik had geen zin om mijn handschoenen te verpesten. Ik pakte een servet met erin wat bestek en schoof aan bij de overvolle tafel. Iedereen was gezellig aan het praten, en al snel raakte ik ook in een gesprek. Na wat gezellig gekletst te hebben, was het tijd om afscheid te nemen en om samen met Jasper weer naar huis te gaan.
En een maand na mijn bruiloft bleek ik wéér zwanger te zijn. Natuurlijk vond ik het leuk, en dat vond Jasper natuurlijk ook. Maar ik wist zeker dat we een nieuw huis nodig hadden als de baby kwam. Het appartement was te klein en ik begon langzamerhand meer te verlangen naar een tuin. En als ik een alleenstaand huis had, kreeg ik ook geen zeurende mensen meer die klagen over het schelle stemgeluid van Emmett. Ik zuchtte diep terwijl ik het ziekenhuis inliep. Ik zou er over nadenken.
<< Hoofdstuk 5 | | Hoofdstuk 7 >>