Ongedwongen vrijheid
'Maar mam,' begon Domenico, 'ik wil helemaal niet weg!'
Er liep een kleine traan uit zijn ooghoek en ik zuchtte. Het waren wel mijn kinderen, maar wat moest ik anders? Ik kon niet meer voor ze zorgen sinds ik het gigantische huis in Hidden Springs had gekocht, en het was niet eens zeker dat ik hier ook werkelijk bleef. In werkelijkheid was Hidden Springs niets voor mij, maar nu ik geen geld meer had en de kinderen ook naar een kostschool gingen dat werd betaald door anderen had ik geen andere keus. Mingo zat wat te mokken op de stoep toen de taxi eraan kwam. Hij sprong op, wierp nog een blik op me en vluchtte toen de taxi in - achter Domenico aan. Mingo had me nooit erg gemogen, maar wat boeide het me? Het waren wel mijn kinderen, maar echte liefde had ik nooit voor ze gevoeld. Ik had veel liever een meisje.
Er liep een kleine traan uit zijn ooghoek en ik zuchtte. Het waren wel mijn kinderen, maar wat moest ik anders? Ik kon niet meer voor ze zorgen sinds ik het gigantische huis in Hidden Springs had gekocht, en het was niet eens zeker dat ik hier ook werkelijk bleef. In werkelijkheid was Hidden Springs niets voor mij, maar nu ik geen geld meer had en de kinderen ook naar een kostschool gingen dat werd betaald door anderen had ik geen andere keus. Mingo zat wat te mokken op de stoep toen de taxi eraan kwam. Hij sprong op, wierp nog een blik op me en vluchtte toen de taxi in - achter Domenico aan. Mingo had me nooit erg gemogen, maar wat boeide het me? Het waren wel mijn kinderen, maar echte liefde had ik nooit voor ze gevoeld. Ik had veel liever een meisje.
Met moeite toverde ik een glimlach op mijn gezicht toen Domenico zijn gezicht tegen het achter ruit van de taxi drukte. Langzaam hief ik mijn arm op en begon naar hem te zwaaien. Hij begon te lachen en zwaaide overdreven met zijn arm zwaaiend terug terwijl Mingo ongeduldig aan zijn mouw begon te trekken. Mingo keek me kwaad aan en uiteindelijk startte de motor van de taxi toen alles ingeladen was. Teleurgesteld ging Domenico zitten en keek ik droevig toe hoe de taxi aan het einde van de straat om de hoek verdween.
En daar was mijn vrijheid.
En daar was mijn vrijheid.
Ik deed dingen die ik niet vaak meer deed, zoals gitaar spelen. Dat waren echt die standaard dingen die ik vroeger nog vaak deed bij mij thuis. Eerst kon dat niet meer, met Domenico en Mingo erbij. Maar nu had ik alle tijd van de wereld.